สำหรับไร่องุ่นอีก 5 เดือนก็จะเริ่มได้ผลผลิตรุ่นแรกแล้ว พืชผักสวนครัวก็กำลังได้ผลผลิต ส่วนใหญ่ป้าแป้นจะนำไปทำกับข้าว แต่ก็ยังมีเหลือที่จะนำไปขายส่งยังตลาด
ทุกๆ เช้า นริศราจะง่วนอยู่ในไร่กับคนงาน ช่วยกันเก็บไข่ไก่และผักสวนครัวไปขาย
ที่นริศราปลูกพืชหลากหลายชนิดเพราะนริศราไม่ได้มุ่งเน้นไปทางรายได้อย่างเดียว แต่เธอทำในสิ่งที่ตนเองชอบซะมากกว่า ทุกๆอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีดูเหมือนจะไม่มีอุปสรรใดๆ แต่ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้น
เช้าวันหนึ่งมีคนงานมาตามหานริศราแต่เช้า “นายหญิงคะ มีคนมาหาค่ะ”มาลัยคนงานหญิงคนหนึ่งมาตามด้วยท่าทางร้อนรน
“ใครมาหาชั้นแต่เช้าเหรอมาลัย”
“หนูก็ไม่รู้จักค่ะ ท่าทางวางก้ามหน้าดูเลยค่ะนายหญิง บอกว่าต้องการพบเจ้าของที่นี่
มีชายฉกรรณ์ท่าทางไม่น่าไว้ใจมาด้วยอีก 3-4 คนค่ะ”
“จ้าชั้นจะไปเดี๋ยวนี้”
นริศรารีบเดินไปที่รถจี๊บที่ขับออกมาทำงาน แล้วขับกลับไปที่บ้านทันที เมื่อลงจากรถก็พบผู้ชาย 5 คน นั่งรออยู่ คนที่เป็นผู้ใหญ่ที่สุดอายุราวประมาณ 50 เห็นจะได้ นริศราเดินเข้าไปหา
“สวัสดีค่ะ เอ่อมาหาชั้นหรือคะ”
“ผมชื่อสุริยะ เป็นกำนันอยู่ที่นี่มาหลายสิบปีแล้ว เพิ่งรู้ว่ามีลูกบ้านคนใหม่ย้ายมาอยู่ที่นี่ เลยจะขอเข้ามาแนะนำตัวสักหน่อย”
“ออ..สวัสดีค่ะท่านกำนัน ดิฉันชื่อนริศราค่ะ พอดีบ้านเพิ่งสร้างเสร็จ ยังไม่ได้ย้ายทะเบียนบ้านเข้ามา ว่าพอย้ายทะเบียนบ้านมาก็จะไปหาท่านกำนันอยู่เหมือนกัน”
“ไร่ดูร่มรื่นดีนะคุณนริศรา เป็นผู้หญิงตัวเล็กนิดเดียวบุกเบิกไร่ใหญ่โตขนาดนี้เก่งจริงๆ”
“ไม่ใช่ดิฉันคนเดียวหรอกค่ะ ก็ช่วยๆ กันหลายคน”
“มีอไรจะให้พวกลุงช่วยก็บอกนะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น