วันอาทิตย์ที่ 3 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2551

บ้านเล็กในไร่กว้าง..บทที่ 1




บ้านเล็กในไร่กว้าง บทที่ 1

บทที่ 1

นริศราเรียกคนในบ้านทั้งหมด ซึ่งประกอบด้วย ลุงเกียรติคนขับรถ ป้าแป้นแม่ครัวกับหลานชายที่ชื่อเก่ง ที่ช่วยงานจิปาถะ...มาประชุมกันภายในห้องรับแขก

“นิดจะบอกลุงกับป้า ว่านิดมีความจำเป็นที่จะต้องขายบ้านนี้และบริษัท นิดไม่มีทางเลือก..เมื่อคุณพ่อคุณแม่ไปอยู่อเมริกากับพี่ใหญ่…นิดต้องตัดใจขาย
….เพื่อจ่ายเงินให้กับลูกค้าและหุ้นส่วน แล้วนิดจะต้องย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่นิดจะจ่ายเงินให้ลุงกับป้าและเก่งจำนวนหนึ่ง เพื่อไปหางานใหม่หรือไปลงทุนประกอบอาชีพ ส่วนนิดจะไปทำไร่ที่ต่างจังหวัด นิดจะพาตาภาสกับตากรไปด้วย เพราะตอนที่พี่กลางจะเสียชีวิตพี่เค้าฝาก ลูก 2 คนนี้ไว้กับนิด”

“คุณหนูจะไปอยู่ที่ไหนหรือคะ”

“นิดไปซื้อไร่ซึ่งเป็นที่ว่างเปล่าไว้ที่เชียงราย ประมาณเกือบ 1,000 ไร่ค่ะป้า นิดตั้งใจว่าจะไปสร้างชีวิตใหม่ที่นั่นจะเอาพื้นที่นั้นปลูกบ้านหลังเล็กๆ และทำไร่ แล้วก็จะย้ายตาพาส กับตากรไปเรียนโรงเรียนที่นั่นด้วยค่ะ”

“โถแม่คุณของป้า คุณหนูไม่เคยลำบากทำไร่ทำนามาก่อน แล้วจะทำยังไงล่ะคะ… ให้ลุงกับป้าไปอยู่ด้วยนะคะ คุณหนู “

“แต่มันคงลำบากมากและนิดก็ไม่อยากให้ลุงกับป้าต้องลำบากค่ะ..มันคงไม่เหมือนที่นี่ นิดก็ยังไม่รู้อนาคตของตัวเองเหมือนกัน นิดกลัวว่าถ้าไปไม่รอด นิดจะพาลุงกับป้าไปลำบาก”

“ป้ากับลุงขอติดตามคุณหนูไปด้วยนะคะ เอาไอ้เจ้าเก่งไปด้วย ป้ากับลุงไม่เอาเงินเดือนหรอกค่ะคุณหนูขอเพียงแค่มีข้าวกินก็พอ”.

“ป้าแป้น” นริศราโผเข้ากอดแม่ครัวคนเก่าคนแก่ของครอบครัวน้ำตาซึม

“ป้ากับลุงเหมือนเป็นญาติผู้ใหญ่ของนิด ถ้ามีลุงเกียรติกับป้าแป้นและเก่งไปกับนิดด้วย นิดดีใจมากๆ เลยค่ะ นิดคงอุ่นใจที่ยังมีลุงกับป้าแล้วก็เก่ง ไม่ใช่อยู่ตัวคนเดียวในโลกอย่างเดียวดาย”นริศราบอกกับป้าแป้นคนเก่าคนแก่ที่เลี้ยงดูกันมาทั้งน้ำตา

“พูดอะไรอย่างนั้นคะคุณหนู “ ป้าแป้นกอดหญิงสาวและลูบผมเบาๆ อย่างปลอบโยน

“ที่คุณท่านทั้งสอง คนไปอเมริกา ท่านคงไปตั้งหลักนะคะคุณหนู อีกไม่นานท่านก็จะกลับมาหาคุณหนูและก็หลานๆ ค่ะ”

“นิดก็หวังอย่างนั้นเหมือนกันค่ะป้า..งั้นตกลงว่าลุงกับป้าและเก่งจะไปกับนิด ไปร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน ..แต่นิดรับรองว่าจะพยายามสร้างอาณาจักรของเราขึ้นมาใหม่ให้ได้..ไม่ว่าจะยากลำบากแค่ไหนก็ตาม”

“ลุงเกียรติคะ นิดต้องขายรถเก๋งทั้ง 3 คัน แล้วเปลี่ยนไปซื้อรถกระบะแทน เพื่อความสะดวกในการใช้งานในไร่ ลุงว่าดีไหมคะ”

“ดีครับคุณหนู”

งั้นลุงเกียรติจัดการให้นิดด้วยนะคะ..ไร่ที่เราจะย้ายไปอยู่กัน ตอนนี้ยังเป็นที่ว่างเปล่า ต้นไม้ต้นหญ้า ขึ้นรกท่วมหัวท่วมหูไปหมดเลยค่ะลุงเกียรติ นิดว่าจะซื้อรถไถไว้ซักคัน เราอาจต้องไปหัดขับรถไถ ถากถางต้นไม้ใบหญ้า ปรับหน้าดินกัน” นริศราบอกกับคนสนิทซึ่งกลายเป็นญาติสนิทที่เหลืออยู่ ด้วยประกายแวววาวในดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง รอยยิ้มระบายอยู่ทั่วใบหน้าสวยใสนั้น


……………………….

ไม่มีความคิดเห็น:

Powered By Blogger